Ciągi liczbowe – teoria

Odwzorowanie f:\mathbb{N}\rightarrow \mathbb{R} zbioru liczb naturalnych \mathbb{N} w zbiór liczb rzeczywistych R nazywamy ciągiem nieskończonym o wyrazach rzeczywistych. Argument n tego odwzorowania nazywamy wskaźnikiem, a wartość f\left ( x \right ) odwzorowania odpowiadającą wskaźnikowi n nazywamy n – tym wyrazem ciągu i oznaczamy zwykle symbolem a_{n}, ciąg zaś oznaczamy \left ( a_{n} \right ) lub \left ( a_{1},a_{2},...,a_{n},... \right ). Dla określenia ciągu wystarczy podać wzór na n – ty wyraz.

Przykłady ciągów

1. ciąg odwrotności liczb naturalnych

\left ( 1,\frac{1}{2} ,\frac{1}{3},...,\frac{1}{n},...\right )2. ciąg arytmetyczny o wyrazie początkowym a i różnicy r

ciąg arytmetyczny3. ciąg geometryczny o wyrazie początkowym \dpi{120} a i ilorazie \dpi{120} q

ciąg geometryczny

Mówimy, że ciąg \left ( a_{n} \right )  jest:

a) rosnący (silnie rosnący) \Leftrightarrow a_{n+1}-a_{n}>0 dla każdego n\in \mathbb{N}
b) niemalejący (słabo rosnący) \Leftrightarrow a_{n+1}-a_{n}\geqslant 0 dla każdego n\in \mathbb{N}
c) malejący (silnie malejący) \Leftrightarrow a_{n+1}-a_{n}<0 dla każdego n\in \mathbb{N}
d) nierosnący (słabo malejący) \Leftrightarrow a_{n+1}-a_{n}\leqslant 0 dla każdego n\in \mathbb{N}
e) stały \Leftrightarrow a_{n+1}-a_{n}=0 dla każdego n\in \mathbb{N}.

Ciągiem monotonicznym nazywamy ciąg, który jest niemalejący lub nierosnący. Ciągi rosnące i malejące nazywamy ciągami ściśle monotonicznymi.

Ciąg \left ( a_{n} \right ) nazywamy ograniczonym, jeśli istnieje liczba M taka, że

\inline \left | a_{n} \right |\leq M dla każdego \inline n\in N.

Otoczeniem liczby \dpi{120} g o promieniu \varepsilon nazywamy przedział otwarty \left ( g-\varepsilon ,g+\varepsilon \right ).

Definicja granicy ciągu

Liczbę  g  nazywamy granicą ciągu  \left ( a_{n} \right )  wtedy i tylko wtedy, gdy

granica ciągu   \left | a_{n}-g \right |<\varepsilon

co oznaczamy  \dpi{120} g=\lim_{n \to \infty }a_{n} .

Liczba \dpi{120} g jest granicą ciągu \dpi{120} \left ( a_{n} \right ), jeśli w dowolnym otoczeniu liczby \dpi{120} g o promieniu \dpi{120} \varepsilon znajdują się prawie wszystkie wyrazy ciągu \dpi{120} \left ( a_{n} \right ). Zwrot prawie wszystkie wyrazy mają pewną własność jest równoważny stwierdzeniu, iż własność tę mają wszystkie wyrazy począwszy od pewnego miejsca. Jeszcze inaczej, wszystkie wyrazy z wyjątkiem co najwyżej skończonej liczby elementów.

Ciąg mający granicę nazywamy ciągiem zbieżnym, a ciąg nie mający granicy nazywamy rozbieżnym. Zachodzi twierdzenie:

Twierdzenie 1

Każdy ciąg zbieżny jest ograniczony.

Nie jest natomiast prawdziwe twierdzenie odwrotne. Istnieją bowiem ciągi ograniczone, które nie są zbieżne, np. ciąg o wyrazach \dpi{120} a_{n}=\left ( -1 \right )^{n}=\left ( -1,1,-1,1,... \right ), zawarty w przedziale \dpi{120} \left \langle -1;1 \right \rangle, nie jest ciągiem zbieżnym.

Zachodzi kolejne twierdzenie nazywane również kryterium zbieżności ciągów:

Twierdzenie 2

Każdy ciąg monotoniczny i ograniczony jest ciągiem zbieżnym.

W szczególnym przypadku mamy, że:  jeżeli \dpi{120} \lim_{n \to \infty }a_{n}=0 oraz ciąg \dpi{120} \left ( b_{n} \right ) jest ograniczony, to

\dpi{120} \lim_{n \to \infty }a_{n}\cdot b_{n}=0.

Wśród ciągów nie mających granicy (rozbieżnych) wyróżniamy te, które są rozbieżne do \dpi{120} -\infty lub \dpi{120} +\infty. Mówimy o nich, że mają granicę niewłaściwą.

Do wyznaczania granic będziemy korzystać z twierdzeń:

Twierdzenie 3

Jeżeli ciągi \dpi{120} \left ( a_{n} \right ) i \dpi{120} \left ( b_{n} \right ) są zbieżne oraz \dpi{120} \lim_{n \to \infty }a_{n}=a i \dpi{120} \lim_{n \to \infty }b_{n}=b, to:

a) \dpi{120} \lim_{n \to \infty }\left ( a_{n}+b_{n} \right )=a+b

b) \dpi{120} \lim_{n \to \infty }\left ( a_{n}-b_{n} \right )=a-b

c) \dpi{120} \lim_{n \to \infty }\left ( a_{n}\cdot b_{n} \right )=a\cdot b

d) \dpi{120} \lim_{n \to \infty }\left ( a_{n}:b_{n} \right )=a:b gdy \dpi{120} b_{n}\neq 0 dla każdego \dpi{120} n oraz \dpi{120} b\neq 0.

Twierdzenie 4 (o trzech ciągach)

Jeżeli \dpi{120} \lim_{n \to \infty }a_{n}=\lim_{n \to \infty }b_{n}=g  i dla prawie wszystkich \dpi{120} n spełniony jest warunek \dpi{120} a_{n}\leqslant c_{n}\leqslant b_{n} to \dpi{120} \lim_{n \to \infty }c_{n}=g.

Przy stosowaniu twierdzenia o trzech ciągach często używa się:

1. \dpi{120} \lim_{n \to \infty }\sqrt[n]{c}=1 gdy \dpi{120} c>0

2. \dpi{120} \lim_{n \to \infty }\sqrt[n]{n}=1

3. \dpi{120} \lim_{n \to \infty }\sqrt[n]{W_{m}\left ( n \right )}=1 gdzie \dpi{120} W_{m}\left ( n \right ) oznacza wielomian dowolnego stopnia \dpi{120} m.

Twierdzenie 5. (liczba \dpi{120} e )

Jeżeli \dpi{120} \lim_{n \to \infty }a_{n}=\pm \infty , to liczba e .

W szczególności \dpi{120} \lim_{n \to \infty }\left ( 1+\frac{1}{n} \right )^{n}=e . Liczba \dpi{120} e jest tzw. liczbą Eulera (\dpi{120} e=2,71828), jest używana do opisu wielu zjawisk przyrodniczych, ekonomicznych, a także w statystyce. Warto również zapamiętać, że

\dpi{120} \lim_{n \to \infty }\left ( 1-\frac{1}{a_{n}} \right )^{a_{n}}=e^{-1}.Jest jeszcze wiele innych uogólnień granic z liczbą \dpi{120} e, ale lepiej z nich nie korzystać. Nie jest to mile widziane przez wykładowców.

Przy wyznaczaniu granic ciągów rozbieżnych będziemy korzystać z twierdzeń, które symbolicznie można zapisać w następujący sposób:

Twierdzenie 6.

a)  \dpi{120} +\infty +\left ( +\infty \right )=+\infty
f) \dpi{120} \left (-\infty \right ) \cdot \left ( +\infty \right )=-\infty
b) \dpi{120} -\infty +\left ( -\infty \right )=-\infty
g) \dpi{120} a +\left ( \pm \infty \right )=\pm \infty +a=\pm \infty
c) \dpi{120} -\infty -\left ( +\infty \right )=-\infty h) \dpi{120} a>0\Rightarrow \left\{\begin{matrix} a\cdot \left ( \pm \infty \right )=\pm \infty \\ \left ( \pm \infty \right ):a=\pm \infty \end{matrix}\right.
d) \dpi{120} +\infty \cdot \left ( +\infty \right )=+\infty i) \dpi{120} a<0\Rightarrow \left\{\begin{matrix} a\cdot \left ( \pm \infty \right )=\mp \infty \\ \left ( \pm \infty \right ):a=\mp \infty \end{matrix}\right.
e) \dpi{120} +\infty \cdot \left ( -\infty \right )=\left ( -\infty \right )\cdot \left ( +\infty \right )=-\infty j) \dpi{120} \frac{a}{\pm \infty }=0.

Uwaga! Podane w powyższym twierdzeniu wzory zostały zapisane w sposób skrócony i np. zapis e) czytamy: „iloczyn dwóch ciągów: rozbieżnego do \dpi{120} +\infty i rozbieżnego do \dpi{120} -\infty , jest ciągiem rozbieżnym do \dpi{120} -\infty”.

Twierdzenie to nie wyczerpuje wszystkich przypadków jakie mogą zaistnieć w wyniku działań na ciągach rozbieżnych. Nie można bowiem nic powiedzieć o zbieżności ciągów, gdy przy wyznaczaniu granicy ciągu otrzymujemy jedno z tzw. wyrażeń nieoznaczonych (symboli nieoznaczonych):

symbole nieoznaczone

W każdym z tych przypadków należy uwolnić się od wyrażenia nieoznaczonego, stosując odpowiednie przekształcenia, które pokażemy na przykładach.

Zapraszamy do zadań! tutaj