Odwzorowanie zbioru liczb naturalnych w zbiór liczb rzeczywistych nazywamy ciągiem nieskończonym o wyrazach rzeczywistych. Argument tego odwzorowania nazywamy wskaźnikiem, a wartość odwzorowania odpowiadającą wskaźnikowi nazywamy – tym wyrazem ciągu i oznaczamy zwykle symbolem , ciąg zaś oznaczamy lub . Dla określenia ciągu wystarczy podać wzór na – ty wyraz.
Przykłady ciągów
1. ciąg odwrotności liczb naturalnych
2. ciąg arytmetyczny o wyrazie początkowym i różnicy
3. ciąg geometryczny o wyrazie początkowym i ilorazie
Mówimy, że ciąg jest:
a) rosnący (silnie rosnący) | dla każdego |
||
b) niemalejący (słabo rosnący) | dla każdego |
||
c) malejący (silnie malejący) | dla każdego |
||
d) nierosnący (słabo malejący) | dla każdego |
||
e) stały | dla każdego . |
Ciągiem monotonicznym nazywamy ciąg, który jest niemalejący lub nierosnący. Ciągi rosnące i malejące nazywamy ciągami ściśle monotonicznymi.
Ciąg nazywamy ograniczonym, jeśli istnieje liczba taka, że
dla każdego .
Otoczeniem liczby o promieniu nazywamy przedział otwarty .
Definicja granicy ciągu
Liczbę nazywamy granicą ciągu wtedy i tylko wtedy, gdy
co oznaczamy . |
Liczba jest granicą ciągu , jeśli w dowolnym otoczeniu liczby o promieniu znajdują się prawie wszystkie wyrazy ciągu . Zwrot prawie wszystkie wyrazy mają pewną własność jest równoważny stwierdzeniu, iż własność tę mają wszystkie wyrazy począwszy od pewnego miejsca. Jeszcze inaczej, wszystkie wyrazy z wyjątkiem co najwyżej skończonej liczby elementów.
Ciąg mający granicę nazywamy ciągiem zbieżnym, a ciąg nie mający granicy nazywamy rozbieżnym. Zachodzi twierdzenie:
Twierdzenie 1
Każdy ciąg zbieżny jest ograniczony. |
Nie jest natomiast prawdziwe twierdzenie odwrotne. Istnieją bowiem ciągi ograniczone, które nie są zbieżne, np. ciąg o wyrazach , zawarty w przedziale , nie jest ciągiem zbieżnym.
Zachodzi kolejne twierdzenie nazywane również kryterium zbieżności ciągów:
Twierdzenie 2
Każdy ciąg monotoniczny i ograniczony jest ciągiem zbieżnym. |
W szczególnym przypadku mamy, że: jeżeli oraz ciąg jest ograniczony, to
Wśród ciągów nie mających granicy (rozbieżnych) wyróżniamy te, które są rozbieżne do lub . Mówimy o nich, że mają granicę niewłaściwą.
Do wyznaczania granic będziemy korzystać z twierdzeń:
Twierdzenie 3
Jeżeli ciągi i są zbieżne oraz i , to:
a)
b)
c)
d) gdy dla każdego oraz .
Twierdzenie 4 (o trzech ciągach)
Jeżeli i dla prawie wszystkich spełniony jest warunek to . |
Przy stosowaniu twierdzenia o trzech ciągach często używa się:
1. gdy
2.
3. gdzie oznacza wielomian dowolnego stopnia .
Twierdzenie 5. (liczba )
Jeżeli , to . |
W szczególności . Liczba jest tzw. liczbą Eulera (), jest używana do opisu wielu zjawisk przyrodniczych, ekonomicznych, a także w statystyce. Warto również zapamiętać, że
Jest jeszcze wiele innych uogólnień granic z liczbą , ale lepiej z nich nie korzystać. Nie jest to mile widziane przez wykładowców.
Przy wyznaczaniu granic ciągów rozbieżnych będziemy korzystać z twierdzeń, które symbolicznie można zapisać w następujący sposób:
Twierdzenie 6.
a) |
f) |
b) |
g) |
c) | h) |
d) | i) |
e) | j) . |
Uwaga! Podane w powyższym twierdzeniu wzory zostały zapisane w sposób skrócony i np. zapis e) czytamy: „iloczyn dwóch ciągów: rozbieżnego do i rozbieżnego do , jest ciągiem rozbieżnym do ”.
Twierdzenie to nie wyczerpuje wszystkich przypadków jakie mogą zaistnieć w wyniku działań na ciągach rozbieżnych. Nie można bowiem nic powiedzieć o zbieżności ciągów, gdy przy wyznaczaniu granicy ciągu otrzymujemy jedno z tzw. wyrażeń nieoznaczonych (symboli nieoznaczonych):
W każdym z tych przypadków należy uwolnić się od wyrażenia nieoznaczonego, stosując odpowiednie przekształcenia, które pokażemy na przykładach.
Zapraszamy do zadań! tutaj