Mamy 5 zadań. Pierwsze zadanie wykorzystuje twierdzenie z zakładki Wzory tutaj. Kolejne zadania pokazują typowe całki niewymierne z mianownikiem zawierającym wyrażenie kwadratowe. Schemat rozwiązania zależy od znaku współczynnika tego wyrażenia. Całki z zadań 2 – 5 można liczyć z gotowych wzorów, które pojawiły się w zakładce Wzory, ale większość wykładowców sobie tego nie życzy. Przedstawiliśmy więc pełne ich rozwiązania. Jedynie przykłady 2 i 3 z zadania 5 wykorzystują wspomniane wzory.
Zadanie 1. Obliczyć całki:
1)
Rozwiązanie
Wykonujemy podstawienie:
(pierwiastki są
i
stopnia, więc potęga przy
jest
)
Wstawiamy do całki:
Jest to całka funkcji wymiernej. Stopień licznika jest większy od mianownika, więc dzielimy licznik przez mianownik:
Zatem:
2)
Rozwiązanie
Wykonujemy podstawienie:
(pierwiastki są
i
stopnia, więc potęga przy
jest
)
Wstawiamy do całki:
Dzielimy licznik przez mianownik:
Stąd:
Liczymy całkę:
Rozkład na ułamki proste:
Zatem:
Ostatecznie:
Wracając do podstawienia:
mamy:
Można doprowadzić wynik do ładniejszej postaci, ale nie jest to konieczne.
3)
Rozwiązanie
Wykonujemy podstawienie:
Wstawiamy do całki:
Z podstawienia mamy:
Zatem:
4)
Rozwiązanie
Wykonujemy podstawienie:
Wstawiamy do całki:
Z podstawienia mamy:
Zatem
5)
Rozwiązanie
Wykonujemy podstawienie:
Pod całką mamy jeszcze , który wyliczamy z podstawienia:
Wstawiając do całki otrzymujemy:
Z podstawienia mamy:
więc
W całkach niewymiernych wybór schematu zależy od znaku współczynnika przy zmiennej
.
Zadanie 2. Obliczyć całki typu:
1)
Rozwiązanie
1. Sprowadzamy wyrażenie spod pierwiastka do postaci kanonicznej:
Mamy:
Całka przyjmuje postać:
2. Wykonujemy podstawienie:
Wstawiamy do całki:
Z podstawienia mamy:
Zatem:
2)
Rozwiązanie
1. Sprowadzamy wyrażenie spod pierwiastka do postaci kanonicznej:
Mamy:
Całka przyjmuje postać:
2. Wyłączamy współczynnik przed znak całki. Pamiętajmy, jest on pod pierwiastkiem. Zwróćmy uwagę na ten krok, bo są tutaj często błędy.
2. Wykonujemy podstawienie:
Wstawiamy do całki:
Z podstawienia mamy:
Zatem:
3)
Rozwiązanie
1. Sprowadzamy wyrażenie spod pierwiastka do postaci kanonicznej:
Mamy:
Całka przyjmuje postać:
2. Wykonujemy podstawienie:
Wstawiamy do całki:
Z podstawienia mamy:
Zatem:
W stosunku do poprzedniego zadania dochodzi nam jeszcze jeden początkowy krok. Później sprowadzamy poniższe całki do całek z zadania 2.
Zadanie 3. Obliczyć całki typu:
1)
Rozwiązanie
0. W liczniku musi pojawić się pochodna wyrażenia spod pierwiastka. Następnie uzgadniamy współczynniki tak jak robiliśmy to przy całkach wymiernych z .
Całka przyjmie postać:
Do całki pierwszej stosujemy wzór:
Czyli:
Drugą liczymy według schematu z poprzedniego zadania. Zatem:
Liczymy całkę .
1. Sprowadzamy wyrażenie spod pierwiastka do postaci kanonicznej:
Mamy:
Całka przyjmuje postać:
2. Wyłączamy współczynnik przed znak całki. Pamiętajmy, jest on pod pierwiastkiem. Zwróćmy uwagę na ten krok, bo są tutaj często błędy.
2. Wykonujemy podstawienie:
Wstawiamy do całki:
Z podstawienia mamy:
Zatem:
Ostatecznie:
2)
Rozwiązanie
0. W liczniku musi pojawić się pochodna wyrażenia spod pierwiastka. Następnie uzgadniamy współczynniki tak jak robiliśmy to przy całkach wymiernych z .
Całka przyjmie postać:
Do całki pierwszej stosujemy wzór:
Czyli:
Drugą liczymy według schematu z poprzedniego zadania. Zatem:
Liczymy całkę .
1. Sprowadzamy wyrażenie spod pierwiastka do postaci kanonicznej:
Mamy:
Całka przyjmuje postać:
2. Wykonujemy podstawienie:
Wstawiamy do całki:
Z podstawienia mamy:
Zatem:
Ostatecznie:
3)
Rozwiązanie
0. W liczniku musi pojawić się pochodna wyrażenia spod pierwiastka. Następnie uzgadniamy współczynniki tak jak robiliśmy to przy całkach wymiernych z .
Całka przyjmie postać:
Do całki pierwszej stosujemy wzór:
Czyli:
Drugą liczymy według schematu z poprzedniego zadania. Zatem:
Liczymy całkę .
1. Sprowadzamy wyrażenie spod pierwiastka do postaci kanonicznej:
Mamy:
Całka przyjmuje postać:
2. Wykonujemy podstawienie:
Wstawiamy do całki:
Z podstawienia mamy:
Zatem:
Ostatecznie:
Zadanie 4. Obliczyć całki typu: – pierwsze podstawienie Eulera
1)
Rozwiązanie
1. Sprowadzamy wyrażenie podpierwiastkowe do postaci kanonicznej:
Zatem:
Całka zapisze się jako:
2. Wykonujemy podstawienie:
Mamy:
3. Dokonujemy kolejnego podstawienia (pierwsze podstawienie Eulera). Są na taką całkę gotowe wzory (zakładka Wzory), ale większość wykładowców dając taki przykład chce zobaczyć całość rozwiązania. Jest ono długie.
– pierwsze podstawienie Eulera
Różniczkujemy, pamiętając, że po prawej stronie mamy iloraz:
Do całki potrzebny jest jeszcze sam
, który wyliczmy z podstawienia Eulera:
wstawiamy
sprowadzamy do wspólnego mianownika
Wracamy do całki i wstawiamy odpowiednie wyrażenia. Jeżeli nie ma błędów dużo się skróci i zawsze otrzymamy ewentualnie z jakimś współczynnikiem przed całką.
Po kolei wracamy do podstawień:
2)
Rozwiązanie
1. Sprowadzamy wyrażenie podpierwiastkowe do postaci kanonicznej:
Zatem:
Całka zapisze się jako:
2. Wykonujemy podstawienie:
Mamy:
3. Wyłączamy współczynnik przed pierwiastek i całkę:
4. Dokonujemy kolejnego podstawienia (pierwsze podstawienie Eulera).
– pierwsze podstawienie Eulera
Różniczkujemy, pamiętając, że po prawej stronie mamy iloraz:
Do całki potrzebny jest jeszcze sam
, który wyliczmy z podstawienia Eulera:
wstawiamy
sprowadzamy do wspólnego mianownika
Wracamy do całki i wstawiamy odpowiednie wyrażenia. Jeżeli nie ma błędów dużo się skróci i zawsze otrzymamy ewentualnie z jakimś współczynnikiem przed całką.
Po kolei wracamy do podstawień:
3)
Rozwiązanie
1. Sprowadzamy wyrażenie podpierwiastkowe do postaci kanonicznej:
Zatem:
Całka zapisze się jako:
2. Wykonujemy podstawienie:
Mamy:
3. Wyłączamy współczynnik przed pierwiastek i całkę:
4. Dokonujemy kolejnego podstawienia (pierwsze podstawienie Eulera).
– pierwsze podstawienie Eulera
Różniczkujemy, pamiętając, że po prawej stronie mamy iloraz:
Do całki potrzebny jest jeszcze sam
, który wyliczmy z podstawienia Eulera:
wstawiamy
sprowadzamy do wspólnego mianownika
Wracamy do całki i wstawiamy odpowiednie wyrażenia. Jeżeli nie ma błędów dużo się skróci i zawsze otrzymamy ewentualnie z jakimś współczynnikiem przed całką.
Po kolei wracamy do podstawień:
Zadanie 5. Obliczyć całki typu: – pierwsze podstawienie Eulera
1)
Rozwiązanie
0. W liczniku musi pojawić się pochodna wyrażenia spod pierwiastka. Następnie uzgadniamy współczynniki tak jak robiliśmy to przy całkach wymiernych z lub w zadaniu 3.
Całka przyjmie postać:
Do całki pierwszej stosujemy wzór:
Czyli:
Drugą liczymy według schematu z poprzedniego zadania. Zatem:
Liczymy całkę .
1. Sprowadzamy wyrażenie podpierwiastkowe do postaci kanonicznej:
Zatem:
Całka zapisze się jako:
2. Wykonujemy podstawienie:
Mamy:
3. Dokonujemy kolejnego podstawienia (pierwsze podstawienie Eulera). Są na taką całkę gotowe wzory (zakładka Wzory), ale większość wykładowców dając taki przykład chce zobaczyć całość rozwiązania. Jest ono długie. W następnych dwóch przykładach wykorzystamy w tym miejscu gotowy wzór.
– pierwsze podstawienie Eulera
Różniczkujemy, pamiętając, że po prawej stronie mamy iloraz:
Do całki potrzebny jest jeszcze sam
, który wyliczmy z podstawienia Eulera:
wstawiamy
sprowadzamy do wspólnego mianownika
Wracamy do całki i wstawiamy odpowiednie wyrażenia. Jeżeli nie ma błędów dużo się skróci i zawsze otrzymamy ewentualnie z jakimś współczynnikiem przed całką.
Po kolei wracamy do podstawień:
4. Pamiętajmy, aby na koniec wrócić do całki:
2)
Rozwiązanie
0. W liczniku musi pojawić się pochodna wyrażenia spod pierwiastka. Następnie uzgadniamy współczynniki tak jak robiliśmy to przy całkach wymiernych z lub w zadaniu 3.
Całka przyjmie postać:
Do całki pierwszej stosujemy wzór:
Czyli:
Drugą liczymy według schematu z poprzedniego zadania. Zatem:
Liczymy całkę .
1. Sprowadzamy wyrażenie podpierwiastkowe do postaci kanonicznej:
Zatem:
Całka zapisze się jako:
2. Wykonujemy podstawienie:
Mamy:
3. Wykorzystamy teraz wzór:
Zwracam jednak uwagę, że większość wykładowców nie życzy sobie korzystania z gotowych wzorów. We wcześniejszych przykładach liczyliśmy wszystko bez użycia skrótów.
Aby jednak wykorzystać powyższy wzór należy jeszcze wyłączyć współczynnik przed całkę. Zatem:
Teraz stosujemy wzór:
Wracamy do podstawienia:
Zatem:
4. Ostatecznie:
3)
Rozwiązanie
0. W liczniku musi pojawić się pochodna wyrażenia spod pierwiastka. Następnie uzgadniamy współczynniki tak jak robiliśmy to przy całkach wymiernych z lub w zadaniu 3.
Całka przyjmie postać:
Do całki pierwszej stosujemy wzór:
Czyli:
Drugą liczymy według schematu z poprzedniego zadania. Zatem:
Liczymy całkę .
1. Sprowadzamy wyrażenie podpierwiastkowe do postaci kanonicznej:
Zatem:
Całka zapisze się jako:
2. Wykonujemy podstawienie:
Mamy:
3. Wykorzystamy teraz wzór:
Zwracam jednak uwagę, że większość wykładowców nie życzy sobie korzystania z gotowych wzorów. We wcześniejszych przykładach liczyliśmy wszystko bez użycia skrótów.
Aby jednak wykorzystać powyższy wzór należy jeszcze wyłączyć współczynnik przed całkę. Zatem:
Teraz stosujemy wzór:
Wracamy do podstawienia:
Zatem:
4. Ostatecznie: