Wzajemne położenie prostej i płaszczyzny – teoria

Jeżeli prosta \dpi{120} l jest dana w postaci krawędziowej

\dpi{120} l:\left\{\begin{matrix} A_{1}x+B_{1}y+C_{1}z+D_{1}=0\\ A_{2}x+B_{2}y+C_{2}z+D_{2}=0 \end{matrix}\right.,

zaś płaszczyzna \dpi{120} \pi dana jest równaniem ogólnym

\dpi{120} \pi :Ax+By+Cz+D=0,

to ich wzajemne położenie najszybciej jest zbadać rozwiązując układ równań:

\dpi{120} \left\{\begin{matrix} A_{1}x+B_{1}y+C_{1}z+D_{1}=0\\ A_{2}x+B_{2}y+C_{2}z+D_{2}=0\\ Ax+By+Cz+D=0\; \; \; \; \; \end{matrix}\right..

Jeżeli powyższy układ jest:

  • oznaczony (ma jedno rozwiązanie), to prosta ma z płaszczyzną jeden punkt wspólny, czyli przecina płaszczyznę.
  • nieoznaczony (ma nieskończenie wiele rozwiązań), to prosta ma z płaszczyzną nieskończenie wiele punktów wspólnych, czyli prosta leży w płaszczyźnie \dpi{120} \pi.
  • sprzeczny (brak rozwiązań), to prosta nie ma z płaszczyzną punktów wspólnych, czyli jest prostą równoległą do płaszczyzny \dpi{120} \pi i nie zawiera się w niej.

Niech  prosta \dpi{120} l będzie dana w postaci kierunkowej:

\dpi{120} l:\frac{x-x_{1}}{u_{1}}=\frac{y-y_{1}}{u_{2}}=\frac{z-z_{1}}{u_{3}}

i płaszczyzna \dpi{120} \pi:

\dpi{120} \pi :Ax+By+Cz+D=0.

Prosta \dpi{120} l o kierunku \dpi{120} \vec{u}=\left [ u_{1},u_{2},u_{3}\right ] przechodzi przez punkt \dpi{120} P_{1}=\left ( x_{1},y_{1},z_{1} \right ), zaś płaszczyzna \dpi{120} \pi ma wektor normalny \dpi{120} \vec{n}=\left [ A,B,C \right ].

 PROSTA JEST RÓWNOLEGŁA DO PŁASZCZYZNY

Wektor kierunkowy prostej jest wówczas prostopadły do wektora normalnego płaszczyzny, co oznacza, że:

\dpi{120} \vec{u}\circ \vec{n}=0\Leftrightarrow u_{1}\cdot A+u_{2}\cdot B+u_{3}\cdot C=0.

Wówczas wzór na odległość prostej od płaszczyzny ma postać:

\dpi{120} d\left ( l,\pi \right )=d\left ( P_{1},\pi \right )=\frac{\left | Ax_{1} +By_{1}+Cz_{1}+D\right |}{\sqrt{A^{2}+B^{2}+C^{2}}}.

Punkt \dpi{120} P_{1} może być punktem wynikającym z postaci prostej.

PROSTA ZAWIERA SIĘ W PŁASZCZYZNY

Prosta \dpi{120} l leży w płaszczyźnie \dpi{120} \pi jeżeli \dpi{120} l jest równoległa do \dpi{120} \pi oraz dowolny punkt prostej spełnia równanie płaszczyzny. Tym punktem może być punkt \dpi{120} P_{1}. Zatem spełnione są równości:

\dpi{120} l\subset \pi \Leftrightarrow \left\{\begin{matrix} u_{1}\cdot A+u_{2}\cdot B+u_{3}\cdot C=0\\ Ax_{1}+By_{1}+Cz_{1}+D=0 \end{matrix}\right..

PROSTA PRZECINA PŁASZCZYZNĘ

Prosta \dpi{120} l przecina płaszczyznę \dpi{120} \pi pod pewnym kątem \dpi{120} \alpha, który wyznaczamy ze wzoru:

\dpi{120} \sin \measuredangle \left ( l,\pi \right )= \sin \alpha =\frac{\left | \vec{u}\circ \vec{n} \right |}{\left | \vec{u} \right |\cdot \left | \vec{n} \right |}.

Szczególnym przypadkiem takiej prostej jest prosta prostopadła do płaszczyzny. Możemy oczywiście skorzystać z wcześniejszego wzoru. Wówczas \dpi{120} \sin \alpha =\frac{\left | \vec{u}\circ \vec{n} \right |}{\left | \vec{u} \right |\cdot \left | \vec{n} \right |}=1, ale szybciej jest zauważyć, że wektor normalny płaszczyzny i wektor kierunkowy prostej są równoległe. To z kolei oznacza, że wektory te są proporcjonalne:

\dpi{120} \vec{u}=k\cdot \vec{n}\Leftrightarrow \frac{u_{1}}{A}=\frac{u_{2}}{B}=\frac{u_{3}}{C}.