Niech będą dane dwie płaszczyzny:
Wzajemne położenie tych płaszczyzn określają ich wektory normalne oraz
. Są cztery przypadki wzajemnego położenia płaszczyzn.
1. PŁASZCZYZNY RÓWNOLEGŁE
Ich wektory normalne i
są wówczas równoległe, a więc ich współrzędne są proporcjonalne. Dostajemy zatem warunek:
Odległością płaszczyzn równoległych jest odległość dowolnego punktu należącego do jednej z płaszczyzn od drugiej płaszczyzny. Wzór na odległość punku
od dowolnej płaszczyzny
ma postać:
Jeżeli dodatkowo założymy, że płaszczyzny i
nie są równoległe do płaszczyzny
, to płaszczyzny
i
można zapisać jako:
Uwaga, współczynniki i
występujące powyżej są różne od współczynników
i
występujących w początkowych równaniach płaszczyzn
i
.
Wówczas odległość tak rozumianych płaszczyzn wynosi:
Analogicznie, możemy zapisać wzory przy założeniach, że płaszczyzny nie są równoległe do płaszczyzn i
.
2. PŁASZCZYZNY POKRYWAJĄCE SIĘ
Jest to szczególny przypadek płaszczyzn równoległych. Dodatkowo, dochodzi warunek, że dowolny punkt należący do płaszczyzny należy również do płaszczyzny
. A więc mamy, że:
3. PŁASZCZYZNY PRZECINAJĄCE SIĘ
W tym przypadku wystarczy, że jedna z równości w warunku równoległości płaszczyzn nie jest spełniona. Oczywiście, odległość między tymi płaszczyznami jest równa zero. Możemy jednakże mówić o mierze kąta dwuściennego pomiędzy płaszczyznami. Jest on równy:
4. PŁASZCZYZNY PROSTOPADŁE
Jest to szczególny przypadek płaszczyzn przecinających się. Wektory normalne płaszczyzn tworzą kąt prosty. A to oznacza, że ich iloczyn skalarny jest równy zero.