Pitagoras urodził się ok. 572-569 p.n.e. w rodzinie kupieckiej na greckiej wyspie Samos. W młodości wiele podróżował, a w wieku około 40 lat osiadł w greckiej kolonii na południu Italii w mieście Kroton. Był filozofem, etykiem, politykiem i matematykiem. Założył w Krotonie szkołę zwaną Związkiem Pitagorejskim, która dała podwaliny nurtowi filozofii zwanemu dziś pitagoreizmem. Pitagorejczycy zajmowali się głównie geometrią i teorią liczb. Po wygnaniu z Krotony pod koniec życia Pitagoras zamieszkał w Metaponcie, gdzie przebywał aż do śmierci do ok. 497-475 p.n.e.. Pitagoras nie zostawił po sobie żadnych pism. O jego dokonaniach dowiadujemy się z dzieł filozofów greckich żyjących ponad 200 lat później. Dokonania pitagorejczyków znane są z jedynego zachowanego dzieła pt. Elementy napisanego przez Hipokratesa z Chios. Dla uczczenia swojego nauczyciela, wiele własnych odkryć pitagorejczycy nazywali jego imieniem. Trudno dziś jednoznacznie określić, kto jest autorem jakiego wyniku. Znane dziś twierdzenie Pitagorasa niekoniecznie udowodnił Pitagoras.
A teraz kilka ciekawostek.
- W młodości Pitagoras był utalentowanym pięściarzem i zapaśnikiem. Zdobywał laury olimpijskie, wygrywając wszystkie walki.
- W przypadku wyrzucenia kogoś ze wspólnoty pitagorejczyków kopano odrzuconemu grób. Pozostawał on pusty i był symbolem śmierci tej osoby dla wspólnoty.
- Z wdzięczności dla bogów za udowodnienie twierdzenie nazwane jego imieniem, Pitagoras miał złożyć hekatombę, czyli ofiarę ze stu byków.
- Pitagorejczycy pierwsi używali terminów: „filozofia” (na oznaczenie wszelkiej działalności naukowej) i „matematyka” (na oznaczenie tych dziedzin, które uprawiane były w sposób dedukcyjny).
- Pitagoras był prawdopodobnie wegetarianinem.
- Legenda głosi, że Pitagoras miał dar rozmawiania ze zwierzętami. Podobno przekonał niedźwiedzia, który nękał okoliczną ludność, aby przestał atakować ludzi. Innym razem przekonał wołu, aby nie jadł bobu, bo po nim choruje.