Niech będą dane dwie płaszczyzny:
Wzajemne położenie tych płaszczyzn określają ich wektory normalne  oraz 
. Są cztery przypadki wzajemnego położenia płaszczyzn. 
1. PŁASZCZYZNY RÓWNOLEGŁE
Ich wektory normalne  i 
 są wówczas równoległe, a więc ich współrzędne są proporcjonalne. Dostajemy zatem warunek:
Odległością płaszczyzn równoległych jest odległość dowolnego punktu  należącego do jednej z płaszczyzn od drugiej płaszczyzny. Wzór na odległość punku 
 od dowolnej płaszczyzny 
 ma postać:
Jeżeli dodatkowo założymy, że płaszczyzny  i 
 nie są równoległe do płaszczyzny 
, to płaszczyzny 
 i 
 można zapisać jako:
Uwaga, współczynniki  i 
 występujące powyżej są różne od współczynników 
 i 
 występujących w początkowych równaniach płaszczyzn 
 i 
.
Wówczas odległość tak rozumianych płaszczyzn wynosi:
Analogicznie, możemy zapisać wzory przy założeniach, że płaszczyzny nie są równoległe do płaszczyzn  i 
. 
2. PŁASZCZYZNY POKRYWAJĄCE SIĘ
Jest to szczególny przypadek płaszczyzn równoległych. Dodatkowo, dochodzi warunek, że dowolny punkt należący do płaszczyzny  należy również do płaszczyzny 
. A więc mamy, że:
3. PŁASZCZYZNY PRZECINAJĄCE SIĘ
W tym przypadku wystarczy, że jedna z równości w warunku równoległości płaszczyzn nie jest spełniona. Oczywiście, odległość między tymi płaszczyznami jest równa zero. Możemy jednakże mówić o mierze kąta dwuściennego pomiędzy płaszczyznami. Jest on równy:
4. PŁASZCZYZNY PROSTOPADŁE
Jest to szczególny przypadek płaszczyzn przecinających się. Wektory normalne płaszczyzn tworzą kąt prosty. A to oznacza, że ich iloczyn skalarny jest równy zero.